I słowo z krzyża: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!” (Łk 23,34).
1) Rozmyślania nad Słowem Bożym:
„Przyprowadzono też dwóch innych złoczyńców, aby ich z Nim stracić. Gdy przyszli na miejsce, zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Lecz Jezus mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią»” (Łk 23,32-34).
„Gdy przyszli na miejsce zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego…”
Śmierć przez ukrzyżowanie była najokrutniejszą i najbardziej haniebną karą. Gdy przybyli na miejsce, kazali Szymonowi z Cyreny zrzucić krzyż. Następnie Jezusa rzucono plecami na ziemię, a ramiona oparto o drzewo. Żołnierz-kat wyczuł na przedniej części dłoni wgłębienie w nadgarstku, wbił w niego czworoboczny żelazny gwóźdź i uderzył młotkiem. Gwóźdź przebił skórę i przeszedł przez nerw koordynujący ruchy palców i sygnalizujący ból. Ból, wywołany nakłuciem w tym miejscu, jest straszny. Żyły były rozdarte, a rana obficie krwawiła. Kolejne uderzenia młotka przybiły dłoń do drewna krzyża. Druga ręka i obie nogi zostały przybite w ten sam sposób. Pośród tych bólów Jezus z wielkim wysiłkiem wypowiedział słowa: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!”.
Jezus modli się za tych, którzy Go krzyżują! Kto to jest? Żołnierze? Ich przywódcy, których mają słuchać? Hierarchia religijna, która zdecydowała, że Jezus musi umrzeć? Tak, oni wszyscy są, ale także ci wszyscy, którzy grzeszą. Zatem i mój grzech przybił Jezusa do krzyża. „Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa” (Mt 15,19).
Grzech spoczywa na ludzkości jak zasłona, która zakrywa narody i przenika każde ludzkie serce. Cały świat i cała ludzkość jest jak obóz koncentracyjny, otoczony drutem kolczastym, a tyran i morderca szatan trzyma ludzkość w ciemności. Duch kłamstwa nie chce, aby te dusze ujrzały prawdę i zostały wyzwolone. Są w zaślepieniu i dlatego nie wiedzą, co to jest grzech i co to jest miłość Boża.
„Ojcze, … odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom ”. Do tej prośby z „Ojcze nasz” Jezus dodaje: „Jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam” (Mt 6,15).
Cały sens przebaczenia polega na tym, aby być świadomym naszego wielkiego długu wobec Boga. Wtedy z łatwością wybaczymy naszym bliźnim!
2) Recytacja Słowa Bożego (5 min.):
Uświadamiam sobie straszliwą mękę ukrzyżowania: przebicie rąk i stóp Jezusa; słyszę uderzenia młotka w żelazne gwoździe. Wszyscy powtarzamy: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!” (Łk 23,34).
3) Modlitwa według Słowa Bożego (5 min.):
Wszyscy powiemy: „Ojcze”, a jeden za każdym razem głośno dodaje w imieniu swoim i innych: „Przebacz mi moje winy”. Przypominam sobie przynajmniej jeden swój grzech.
4) Modlitwa sercem (5 min.):
Wszyscy wołamy: „Aaaa…baa”. Świadomie przed Bogiem przebaczam wszystkim, którzy mnie obrazili lub skrzywdzili (Abba po aramejsku oznacza „ojciec, tatuś”).
Pobierz: Nowe wydanie książki modlitewnej do świętowania niedzieli
format doc , format pdf (wersja do druku)